کد مطلب:29936 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:97
استادمان،[1] ابو عبد اللَّه بصریِ متكلّم - كه خدایْ رحمتش كناد -، از نصر بن عاصم لیثی، از پدرش روایت كرد كه:به مسجد پیامبر خدا آمدم، كه دیدم مردم می گفتند:از خشم خدا و پیامبرش، به خدا پناه می بریم! گفتم:چه شده است؟ گفتند:هم اكنون، معاویه برخاست و دست ابو سفیان را گرفت و هر دو از مسجدْ خارج شدند، كه پیامبر خدا فرمود:«خداوند، این پیرو و پیشرو را لعنت كند! چه روزهایی از دست معاویه كَپَل گُنده بر امّت من خواهد گذشت!». استادمان[2] [ هم چنین] گفت:علاء بن حُرَیز قُشَیری روایت كرده است كه:پیامبر خدا به معاویه فرمود:«ای معاویه! تو بدعت را سنّت، و بدی را خوبی خواهی شمرد. خوراكت بسیار و ستمت گسترده خواهد بود... ».
علی علیه السلام در نماز صبح و نماز مغرب، قنوت می خواند و در قنوتش معاویه، عمرو، مغیره، ولید بن عقبه، ابو اعور، ضحّاك بن قیس، بُسر بن ارطات، حبیب بن مسلمه، ابو موسی اشعری و مروان بن حَكَم را نفرین می كرد. اینان نیز در قنوت، وی را لعن می كردند.